دکتر «کوانگ سو کیم»، سرپرست تیم تحقیق از بیمارستان مک لین ماساچوست آمریکا، در این باره می‌گوید: «دو سال بعد از دریافت درمان آزمایشی، بیمار هیچ گونه عوارض جانبی را تجربه نکرد. علائم وی یا تثبیت شده یا به مراتب بهتر شده است.»

وی در ادامه می‌افزاید: «قبل از شروع درمان، روند تخریب سلول هیا مغزی وی بسیار پرسرعت بود که بعد از درمان، روند تشدید آن، متوقف شد.»

کیم و گروه تحقیقش، درحال برنامه ریزی برای مطالعه این درمان بر روی بیماران بیشتری هستند.

بیمار تحت درمان در این مطالعه، ۶۹ سال سن داشت که بلافاصله بعد از انجام روش درمانی جدید، روند بهبودش بسیار تسریع شد.

محققان معتقدند هنوز مشخص نیست که آیا این درمان موجب کُندشدن روند پیشرفت بیماری پارکینسون شده باشد.

علت بیماری پارکینسون مشخص نیست، اما با پیشرفت بیماری، مغز سلول‌های تولیدکننده دوپامین را از دست می‌دهد. دوپامین ماده شیمیایی است که به تنظیم حرکت و واکنش‌های احساسی کمک می‌کند. مشهودترین علائم این بیماری، رعشه، سفتی اندام تحتانی و مشکلات هماهنگی است. این بیماری به مرور زمان بدتر می‌شود.

تیم تحقیق بر اساس این نظریه از سلول‌های بنیادی استفاده کرد که این سلول‌ها می‌توانند به عوان منبع سلول‌های جدید مغزی تولیدکننده دوپامین عمل کنند. سلول‌های بنیادی سلول‌های اولیه ای هستند که توانایی تکامل به انواع مختلف سلول‌های بدن را دارند.

محققان بر انجام تحقیقات بیشتر در این زمینه تاکید دارند. به گفته کیم، «هنوز معلوم نیست که به عنوان مثال، چه میزان دوز سلول‌های تولیدکننده دوپامین بهتر هستند.»