به نقل از نیواطلس، آینه یادشده با چشمان غیرمسلح قابل مشاهده نیست. مهم‌ترین فایده تولید این آینه استفاده از آن برای مطالعات مربوط به فیزیک کوانتوم است.

ضخامت این آینه از چند ده نانومتر فراتر نمی‌رود و البته برای ساخت آن از یک دستگاه بزرگ دو تنی با بیش از هزار سیستم و دستگاه اپتیکال استفاده شده است. دستگاه یادشده چینش مصنوعی اتم‌های تشکیل دهنده آینه را در کنار یکدیگر ممکن کرده است.

این اتم‌ها در دولایه بر روی یکدیگر قرار گرفته‌اند و برای نهایی سازی چینش آنها از اشعه لیزر استفاده شده است. سبک و در عین حال مستحکم بودن این آینه باعث شده بازتاب نور از روی آن به شکلی بسیار قدرتمندانه و چشمگیر صورت بگیرد که این امر به بررسی فرضیه‌های فیزیک کوانتومی کمک شایانی می‌کند.

یکی از حوزه‌های فیزیک کوانتوم که از این طریق با دقت بیشتری قابل مطالعه است، اوپتومکانیک کوانتومی است. در این رشته علمی ماهیت کوانتومی نور با استفاده از دستگاه‌های مکانیکی مورد مطالعه قرار می‌گیرد. از این طریق تولید حافظه‌های کوانتومی ممکن می‌شود.