به نقل از نیواطلس، نصب ایمپلنت برای ترمیم استخوان‌ها همیشه با چالش جداشدن و شکستگی همراه است و استفاده از یک پوشش پلیمری جدید می‌تواند این مشکل را حل کند.

این پوشش پلیمری که بر روی پروتزهای تیتانیومی قرار می‌گیرد، حاوی پروتئینی موسوم به فیبرونکتین است. بدن انسان به طور طبیعی این پروتئین را تولید می‌کند و از آن برای تقویت بافت‌های استخوانی استفاده می‌شود. اما فیبرونکتین دارای مؤلفه ای به نام آر جی دی نیز هست. آر جی دی دارای سه آمینو اسید به نام‌های آرژینین، گلیسین و آسپارتات است که برای شکل گیری دقیق و تنظیم حالت و موقعیت استخوان‌ها به کار می‌روند.

از این طریق نه تنها بافت‌های استخوانی به دقت در سرجای خود قرار می‌گیرند، بلکه ارتباط آنها با دیگر سلول‌های استخوان‌ها نیز مدیریت می‌شود و برای بازتولید و ایجاد پوشش بر روی استخوان‌ها در صورت لزوم برنامه ریزی می‌شود.

ایمپلنت‌های عادی که فاقد آر جی دی هستند به عنوان ماده‌ای سازگار با استخوان‌ها شناخته نمی‌شوند و گاهی از سوی سلول‌های استخوانی پس زده می‌شوند ولی با افزودن پوشش پروتئینی جدید این مشکل برطرف شده و روند بازسازی و تقویت استخوان‌های آسیب دیده تسهیل می‌شود. از سوی دیگر امکان افزودن انواع داروها و آنتی بیوتیک های تقویتی به این نوع ایمپلنت‌ها وجود دارد تا احتمال پس زده شدن آنها در آینده باز هم کاهش یابد.