به نقل از زد دی نت، در این روش از ترکیبی از تلسکوپ‌های خاص، فیلترهای نور خورشید و غیره برای ردگیری زباله‌های فضایی استفاده می‌شود. این مجموعه ابزار تشخیص دادن قطعات آلومینیومی زباله‌های فضایی را تسهیل کرده و در نهایت موجب ردیابی دقیق آنها می‌شود.

بر اساس برآوردهای آژانس فضایی اروپا، حدود ۲۰۰۰ ماهواره فعال و ۳۰۰۰ ماهواره غیرفعال و مبدل شده به زباله در حال گردش به دور زمین هستند و تعداد قطعات آلومینیومی سرگردان در فضا با قطر بیش از یک سانتیمتر از یک میلیون واحد فراتر می‌رود.

برخورد این قطعات با زمین یا با ماهواره‌های فعال در فضا می‌تواند مشکل آفرین شود و لذا محققان در تلاش هستند به هر نحو ممکن آنها را شناسایی کنند تا در صورت احتمال خطرآفرینی این زباله‌های فضایی برای نابودی آنها برنامه‌ریزی شود.

انتظار می‌رود این فناوری جدید به تهیه نقشه زباله‌های فضایی منجر شود و به پاکسازی تدریجی آنها کمک کند. پیش از این از ماهواره‌های پرتابگر اشعه لیزر موسوم به اس ال آر برای این کار استفاده می‌شد. اما هزینه بالا، فناوری پیچیده و نیاز به تجهیزات خاص موجب شده تا این کار مقرون به صرفه نباشد.

فناوری جدید که مبتنی بر تجهیز تلسکوپ‌های زمینی به تجهیزات پرتابگر لیزر است، کم هزینه تر و ساده‌تر بوده و در تمامی ساعات شبانه روز قابل استفاده است. تحلیل داده‌های جمع‌آوری شده بدین کل با استفاده از نرم افزاری خاص و به سرعت صورت می‌گیرد و استفاده آزمایشی از آن در رصدخانه‌ای در جزیره تنریف اسپانیا نیز موفقیت آمیز بوده است.