بررسی اخیر نشان می‌دهد در مقایسه با مناطق پست، وقوع بیماری کووید ۱۹ در مناطق مرتفع نظیر تبت و بخش‌های از کشور بولیوی و اکوادور که ارتفاع شأن از سطح دریا بیش از ۲۵۰۰ متر است، کمتر است.

«کریستیان آریاس ریز»، سرپرست تیم تحقیق از دانشکده پزشکی دانشگاه لاوال کانادا، در این باره می‌گوید: «ممکن است سازگاری فیزیولوژیکی یا ویژگی‌های خاص محیطی مرتبط با ارتفاع زیاد، افراد را از بیماری کووید ۱۹ محافظت کند.»

گروهی از دانشمندان بین المللی، مکانیسم‌های مختلفی را برای توضیح این مقاومت احتمالی در برابر عفونت پیشنهاد کردند. این موارد شامل وجود تعداد کمتری از گیرنده‌های سلولی است که ویروس از آن برای حمله به سلول‌ها استفاده می‌کند و همچنین تحمل بیشتر نسبت به غلظت کم اکسیژن در بافت‌های خود است.

همچنین آنها پیشنهاد می‌کنند که ویروس در شرایط خشک و سرد ارتفاعات بالا که انتقال آن کاهش می‌یابد، به خوبی دوام نمی‌آورد.

تیم تحقیق عنوان می‌کند سازگاری فیزیولوژیکی افراد با میزان کم اکسیژن در ارتفاعات بالا منجر به میزان کمتر گیرنده‌های ACE۲ در سلول‌های شأن می‌شود.

ACE۲ گیرنده‌ای در غشاهای سلولی است که ویروس از آن، برای حمله به سلول‌ها استفاده می‌کند.