به نقل از رویترز، کابینه ژاپن امروز دوشنبه بودجه نظامی سال مالی ۲۰۲۱ را تائید کرد که رقمی حدود ۵۲ میلیارد دلار برآورد می‌شود و شامل مواردی چون توسعه جنگنده‌های پیشرفته و تامین هزینه موشک‌های ضدکشتی دوربُرد نیز هست.

این نهمین سال متوالی است که ژاپن بودجه نظامی خود را افزایش می‌دهد و تصمیم امسال کابینه حاکی از التزام «یوشیهید سوگا» نخست‌وزیر فعلی این کشور به طرح مناقشه‌برانگیزی است که «شینزو آبه» نخست وزیر سابق برای گسترش توان نظامی ژاپن پیشنهاد داد.

طبق این طرح، ژاپن باید برای مقابله با تهدیدهای خارجی از جمله چین، به هواپیماهای جدید، موشک‌های با برُد بیشتر و همچنین ناوهای هواپیمابر مجهز شود.

به این ترتیب، بعد از ۳ دهه، ژاپن به دنبال خرید جنگنده‌های جدیدی است که تا سال ۲۰۳۰ تحویل داده می‌شوند و ۴۰ میلیارد دلار هزینه خواهند داشت. از این مقدار، ۷۰۶ میلیون دلار آن از محل بودجه سال میلادی آتی تامین خواهد شد.

۳۲۳ میلیون دلار هم به توسعه موشک‌های ضدکشتی دوربُردی اختصاص داده می‌شود که از مجمع‌الاجزایر اوکیناوا حراست می‌کنند. ۶۲۸ میلیون دلار دیگر نیز صرف خرید ۶ فروند جنگنده رادارگریز اف -۳۵ خواهد شد.

۹۱۲ میلیون دلار هم به ساخت ۲ رزم ناو اختصاص می‌یابد که در مقایسه با ناوشکن‌های معمولی به سرنشینان کمتری نیاز دارند. ژاپن به ۲ رزم ناو دیگر هم برای استقرار سامانه دفاعی ایجیس نیاز دارد که هزینه آن هنوز برآورد نشده است.

به گزارش مهر، افزایش بودجه نظامی ژاپن با توجه به رویکرد آمریکا در چرخش به ایندوپاسیفیک قابل ارزیابی است چراکه عملاً از بعد از جنگ جهانی دوم، استراتژی نظامی ژاپن در درجه نخست بر مبنای تکیه بر آمریکا تعریف می‌شود به این معنا که باید برای راضی نگه داشتن واشنگتن، در مواقع غیر ضروری کمترین و در مواقع ضروری بیشترین تلاش را به خرج دهد. این یکی از اصلی ترین دلایلی بود که دولت توکیو را واداشت تا در تاریخ ۱۹ سپتامبر سال میلادی ۲۰۱۵ با اتخاذ یک تصمیم امنیتی جسورانه از منشور صلح خود فاصله گرفته و به اسم مقابله با چالش‌های دنیای جدید، خواستار تصویب قانون حضور ارتش در جنگ‌های فرا سرزمینی شود.

در توضیح این قانون باید گفت که با اتکا به آن، توکیو می‌تواند در صورت تهدید منافع ملی خود و یا یکی از متحدینش (به طور خاص واشنگتن)، قوای نظامی خود را برای نخستین بار پس از خاتمه جنگ جهانی دوم، به شرکت در جنگ‌های برون مرزی وادار کند.

در این میان، احساس نیاز واشنگتن به تسلط بر اقیانوس آرام از راهی که نیاز به حضور بلندمدت قوای نظامی آمریکا را در منطقه به حداقل برساند و در عین حال، ارضای حس خود برتربینی ژاپن به عنوان تنها قدرت آسیایی که واحد نظامی برون مرزی ندارد، این کشور را وا می‌دارد تا از راه تصویب قانون حضور در جنگ‌های فراسرزمینی به بازتعریف مسئولیت‌هایی بپردازد که در خور شأن یک قدرت منطقه‌ای باشد.