به نقل از پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران، دکتر احمدی عضو هیئت علمی پژوهشگاه و مدیرعامل یک شرکت دانش بنیان در این خصوص گفت: یکی از مهم‌ترین اجزای ماسک‌های یک‌بار مصرف، پوشک‌های بچه و انواع تنظیف ها، منسوج نبافته‌ای معروف به ملت بلون MELT BLOWN است که کارایی ماسک‌ها در جداسازی ویروس‌ها و یا هر نوع آلودگی وابستگی کامل به کیفیت این لایه دارد.

متأسفانه در کشور تاکنون عموماً از روش‌های غیراصولی و آسیب زا مانند استفاده از ترکیبات پرکسیدی بصورت مستقیم جهت ساخت این منسوج نبافته استفاده می‌شد.

محصول پلی پروپیلن با قابلیت فرآیند شدن به روش دمش مذاب MELT BLOWN از جمله محصولاتی است که پس از راکتور به کمک روش‌های تخریب کنترل شده طی فرآیند اختلاط مذاب در اکسترودر واکنشی تولید می‌شود.

فناوری تولید محصول در طراحی فرآیند به نحوی است که علاوه بر خواص محصولی با خواص مناسب و متناسب از نظر فرآیندی میزان مواد باقی مانده در محدوده مجاز باشد. در این راستا تکنولوژی اکسترودر واکنشی منحصر به فردی طراحی و ساخته شد که توانایی تولید محصولی با قابلیت دستیابی به خواص منحصر به فرد از نظر مکانیکی و فیزیکی در حالت یک منسوج نبافته ایجاد همچنین شکل ظاهری گرانول از نظر مقادیر باقی مانده نیز در محدوده استاندارد قرار گرفت.

از مزیت‌های اصلی طرح علمی پژوهشی حاظر طراحی خط تولید و محصولی بود، محصول این طرح علاوه بر شاخص‌های معمول دارای مزیت‌های بهداشتی نظیر عدم وجود مواد سمی و قابلیت تولید منسوج نبافته ای است که قابلیت جداسازی ویروس‌هایی نظیر کرونا ویروس – ذرات معلق زیر ۵۰ میکرون را دارد. در حال حاظر این محصول در کشور با ظرفیت ۵۰۰۰ تن در سال در حال تولید بوده و سهم مهمی در تأمین مواد اولیه مورد استفاده صنایع منسوجات نبافته را بر عهده دارد.

با توجه به رشد تولید ته مانده‌ای نفتی در اکثر پالایشگاه‌های کشور و نبود تکنولوژی بومی سازی شده جهت تبدیل این ترکیبات به محصولات با ارزش‌تر، بخش عمده‌ای از این ترکیبات تبدیل به نفت کوره شده که یا سوزانده و یا به کشورهای همسایه جهت تأمین سوخت کشتی‌ها صادر می شده است. علاوه بر این، سنگین‌تر شدن نفت خام ورودی به پالایشگاه‌ها باعث افزایش چشمگیر تولید ته ماندها در پالایشگاه‌ها شده است که این موضوع هم از لحاظ زیست محیطی و هم از لحاظ راهبری پالایشگاه‌ها را دچار مشکلات جدی کرده است.

در حال حاضر به طور متوسط روزانه بیش از ۳۶ درصد از محصولات پالایشگاه‌های کشور، ته مانده‌ای سنگین نفتی است که علاوه بر دلایل بالا، تحریم‌های بین المللی و ظالمانه نیز سدی بزرگ برای فروش این فرآورده‌ها شده است.

واحد ۹۲ هزار بشکه در روز RFCC این پالایشگاه که تحت لیسانس شرکت‌های خارجی است، با نیاز سالیانه حدود ۸۰۰۰ تن کاتالیست، یکی از راهبردی‌ترین واحدهای تولید و تأمین بنزین با استفاده از خوراک ته مانده‌ای نفتی می‌باشد. کیفیت کاتالیست مورد استفاده در این واحد از اهمیت حیاتی چه از لحاظ تولید محصول مناسب و چه از لحاظ راهبری و عملیاتی برخوردار است.

با توجه به هدف گذاری و انجام طرح‌های هدفمند با رویکرد صنعتی پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران برای تکمیل زنجیره ارزش هیدروکربنی از مواد خام نفتی تا محصولات با ارزش فناورانه پلیمری، پروژه‌های ارتقای ته مانده‌ای نفتی به محصولات الفینی در دستور کار این پژوهشگاه قرار گرفت و طی سالیان فعالیت خود در این زمینه به عنوان مرجع تست گیری این کاتالیست ها قرار گرفته است. طی انعقاد یک پروژه بین المللی با تولید کننده خارجی این کاتالیست، پروژه پژوهشی و بازرسی محموله ۸۰۰۰ تنی کاتالیست RFCC که در چهار قسمت به ایران وارد شده است با موفقیت به اتمام رسید.

کاتالیست‌های خانواده FCC جزء پیچیده‌ترین کاتالیست های صنعت پالایش در جهان می‌باشد. مهمترین کاربرد سنتی این کاتالیست ها تولید بنزین و اخیراً تولید الفین‌هایی مانند پروپیلن از فرآورده‌های سنگین نفتی است. تعیین خواص فیزیکی و استحکام این کاتالیست ها در کنار عملکرد آنها در واکنش، از مهمترین پارامترهای ارزیابی این کاتالیست هاست که انجام تست‌های واکنشی به شکل بستر سیال این کاتالیست از پیچیدگی‌های تکنولوژیک بالایی برخوردار است.