به نقل از ستاد اطلاع رسانی جشنواره فیلم فجر، سید محمدمهدی طباطبایی‌نژاد دبیر سی‌ونهمین جشنواره فیلم فجر در گفتگوی برخط با کیوان کثیریان از صفحه خانه هنرمندان با عنوان «چون و چراهای جشنواره فیلم فجر» در ابتدا با اشاره به شیوه برگزاری این رویداد گفت: ما از حدود آبان ماه یا کمی قبل از آن، بحث برگزاری جشنواره را شروع کردیم و تصور ما این بود که برگزاری جشنواره در بهمن و روال سابق کار دشواری بود.

متن خبر تعطیلی جشنواره را آماده کرده بودیم

دبیر جشنواره سی و نهم ادامه داد: همه گزینه‌ها را بررسی کردیم و از نظر برخی برگزار نشدن جشنواره راحت‌ترین کار بود. ما هم می‌توانستیم این گزینه را انتخاب و از آن دفاع کنیم. گزینه بعدی برگزاری جشنواره در بهار ۱۴۰۰ بود. در بهار معذوریت‌هایی داشتیم؛ زیرا از ۲۵ فروردین سال آینده، ماه رمضان آغاز می‌شود تا ۲۵ اردیبهشت ادامه دارد که برگزاری در این زمان امکان‌پذیر نبود. قبل از این تاریخ، در ۱۴ روز تعطیلات عید فرصت داوری از ما گرفته می‌شد و عملاً با چالش بزرگی مواجه می‌شدیم.

وی افزود: اگر جشنواره به بعد از ۲۵ اردیبهشت موکول می‌شد، «انتخابات ریاست جمهوری» جشنواره را تحت‌الشعاع قرار می‌داد و این فرصت مناسبی نبود. اواخر خرداد و مرداد هم فاصله تا جشنواره بعدی کوتاه می‌شد و برگزاری ۲ جشنواره در یک سال منطقی نبود. از طرفی برگزاری جشنواره به شکل عادی ممکن نبود زیرا اجازه نمایش در سینما وجود نداشت. ما حتی متن خبر تعطیلی جشنواره را برای شورای سیاست‌گذاری آماده کرده بودیم و برای اینکه عنوان تعطیلی مناسب نبود از عنوان تعویق استفاده کرده بودیم.

جشنواره فجر آیین است؛ رخداد نیست

طباطبایی‌نژاد گفت: ده‌ها جلسه تشکیل دادیم و آخرین جلسه ما با حضور فعالان حوزه سلامت و دوستان خانه سینما برگزار شد. من تقریباً با همه بزرگان سینما تماس گرفتم. آقای شاهسواری مدیرعامل خانه سینما هم دعوت بود و ساعت‌ها با چهره‌های شاخص سینما گفتگو کردیم. آنچه که از این جلسات بیرون آمد، مبنی بر تعطیلی جشنواره نبود. اگرچه شکوه جشنواره به حضور مردمی است و اگر قرار باشد که جشنواره شکوه نداشته باشد چرا برگزار شود؟ اما نکته این است که جشنواره فیلم فجر در سی‌نهمین دوره تبدیل به یک آیین برای سینما ایران شده و نمی‌شود به چشم یک رخداد به آن نگاه کرد چرا که تقویم سینما در جشنواره فجر ورق می‌خورد. از سویی باید توجه داشت که انبوهی از فیلم‌ها در شرایط دشوار کرونایی تولید شده‌اند و صاحبان و دست‌اندرکاران آثار توقعاتی دارند. از طرفی ما با این واقعیت رودررو بودیم که سینما به واسطه پاندمی کرونا آسیب جدی دیده و تعطیلی جشنواره به آن آسیب دیگری می‌زند. جمع‌بندی این شد که ما ۳ سطح را برای برگزاری درنظر بگیریم. ما با امید به اینکه از سطح اول عبور کنیم حداقلی را تعریف می‌کنیم و آن این است که جشنواره به منظور قدردانی از سینماگرانی که در شرایط کرونا فعال بودند در این شیوه حداقلی، وارد گود می‌شود و اعلام می‌کند که آثار سینماگران را می‌بیند و تلاششان را قدر می‌نهد.