روزنامه دیلی تلگراف در گزارشی نوشت: ورود جو بایدن به ریاست جمهوری در ابتدای سال جاری میلادی قطعاً این انتظار را ایجاد کرد که دوره تصدی وی به بهبود اختلافات حادی که مشخصه روابط ترانس آتلانتیک در دوره دونالد ترامپ بود، کمک می‌کند. بایدن خودش همین را گفت و در سخنرانی مراسم تحلیفش قول داد از دموکراسی دفاع کند؛ قولی که در ادامه و در سخنرانی بعدی او در محل وزارت امور خارجه آمریکا با قول دیگری مبنی بر اینکه جایگاه رهبری واشنگتن را در صحنه جهانی بازیابی کند، همراه شد.

بایدن گفت: آمریکا بازگشته است، دیپلماسی بازگشته است. او اضافه کرد، دولت او در جهت "بازپس گیری اعتبار و اقتدار اخلاقی ما" کار خواهد کرد. امروز اما این کلمات چقدر توخالی به نظر می‌رسند. زیرا بایدن، دور از هر گونه احیای هژمونی غرب در امور جهانی، در عوض ناظر بر فرسایش فاجعه بار توانایی غرب برای تأثیرگذاری بر رویدادها بوده است، امری که برای بقای حاکمیت دموکراتیک در سال ۲۰۲۲ خوش یمن نیست.

اگر بایدن در ادعایش در مورد بازسازی روابط با اروپا جدی است، پس چرا شرمندگی دیپلماتیک عدم انتصاب سفیری از سوی آمریکا در هیچ یک از پایتخت‌های بزرگ اروپایی - از جمله لندن - را برای تقریبا تمام سال اول ریاست جمهوری خود تحمل کرده است؟ این رهبر آمریکا قطعاً در بخش عمده‌ای از تقصیر افول شدید نفوذ غرب سهیم است؛ همچنان که ضعف و بلاتکلیفی ذاتی او برای همگان به ویژه توسط دشمنانی مانند چین و روسیه آشکار شده است.