به گزارش رویش افکار ،  محمدصادق خیاطیان در این نشست ضمن ابراز خرسندی از حضور در استان سیستان و بلوچستان، گفت: بنده از سال‌ها پیش به واسطه مسئولیت در وزارت علوم با این استان آشنا بودم و امروز نیز بیش از پیش با ظرفیت‌های استان در حوزه‌های علمی، فناوری و نخبگانی آشنا شدم.

رئیس مرکز بررسی‌های استراتژیک ادامه داد: تا پیش از این، فضای ارتباط دولت با دانشگاه و نخبگان در مرکز بررسی‌های استراتژیک وجود نداشت اما در دولت سیزدهم برقراری ارتباط ساختارمند بین دانشگاه و شبکه نخبگانی با دولت به عنوان یکی از ماموریت‌های مهم از سوی آیت‌الله رئیسی به مرکز بررسی‌ها سپرده شد. در این راستا نیازمند حمایت و کمک نخبگان و ارائه پیشنهادها و راهکارهای اجرایی از سوی دانشگاه‌ها هستیم تا بتوانیم این ظرفیت را فعال‌تر کرده و یک ارتباط کارآمد و اثربخش بین دانشگاه و دولت برقرار کنیم.

این استاد دانشگاه با اشاره به عقب‌ماندگی در برقراری ارتباط بین دانشگاه و دولت، یادآور شد: عقب‌ماندگی در حوزه ارتباط دانشگاه و دولت در کشورهای دیگر هم که حتی این ارتباط به‌صورت تگاتنگ در آنها وجود دارد نیز مشهود است، اما در کشور ما به‌واسطه وابستگی دولت‌ها به نفت، این عقب‌ماندگی بیشتر احساس می‌شود. بحمدالله اکنون فضا تغییرکرده و دولت سیزدهم معتقد است که مبتنی بر فکر و ذهن تولید ثروت کرده و از وابستگی به نفت فاصله بگیرد.

تقسیم‌بندی نظام آموزش عالی کشور پس از انقلاب اسلامی

خیاطیان در ادامه با اشاره به تقسیم‌بندی نظام آموزش عالی کشور پس از انقلاب اسلامی، گفت: دانشگاه‌ها را می‌توان به سه دسته تقسیم کرد؛ مرحله اول دانشگاه‌ها مربوط به دهه اول انقلاب اسلامی‌ تا پایان دهه ۶۰ است که تمرکز آموزش عالی به‌واسطه جمعیت و نیاز متقاضیان ورود به دانشگاه و همچنین کمبودهایی که کشور در این حوزه داشت، مبتنی بر توسعه آموزش بود. با اجرایی شدن این پارادایم، امروز ظرفیت‌های آموزشی در کشور فوق‌العاده بالاست و کمتر رشته‌ای است که نیاز به بورسیه به خارج از کشور داشته باشد. بحمدالله اکنون ظرفیت علمی ‌برجسته‌ای در دانشگاه‌های ایران وجود دارد که حاصل توسعه آموزش عالی در کشور است.

رییس مرکز بررسی‌های استراتژیک، مرحله دوم دانشگاه‌های ایران را مربوط به دوران پس از جنگ تحمیلی دانست و افزود: در این مرحله توسعه دانشگاه به سمت پژوهش بود و ارتباط دانشگاه با جامعه و صنعت و پژوهش بیشتر مورد توجه قرار گرفت. گرچه در این دوران بیشتر پژوهش‌ها به صورت بنیادی انجام می‌شد اما جهت‌گیری کلی دانشگاه‌ها به سمت توسعه پژوهشی بود.

وی ادامه داد: در مرحله سوم دانشگاه به توسعه فناوری و اقتصاد دانایی‌محور تغییر جهت داد و فضای دانشگاه و نظام آموزش عالی به سمت توسعه فناوری و مفاهیمی نظیر پارک‌های علم و فناوری، شرکت‌های فناروی، مراکز رشد و نوآوری حرکت کرد و رشد یافت.